Behalve voor het verven worden kleurstoffen ook gebruikt bij het verven, het drukken en bij vele andere processen. Zo kunnen kleurstofinkten bijvoorbeeld paars, rood, blauw, groen en andere kleuren zijn. Kleurstoffen kunnen synthetisch zijn, zoals ijzer- of chloorfluorkoolstoffen, of synthetische stoffen. De gebruikelijke synthetische stoffen zijn calciumkleurstoffen, die een metaalglans geven; natriumkleurstoffen, die een groenachtige tint geven; en ethynylkleurstoffen, die een rode tint geven. Op het internet zijn meer bronnen over dit onderwerp te vinden. Veel chemische kleurstoffen zijn echter fosforescerend, hoewel dat niet noodzakelijk is.
Associatieve kleurstoffen
Bij het mengen van de kleuren hebben de kleuren geen gemeenschappelijke kenmerken. Zo is de rode kleur in de basisformule IV, R6, niet op zichzelf gekozen; in plaats daarvan is het een mengsel van rood en groen. De formules C1, C4, en C6, zijn voorbeelden van associatieve formules. Hoewel in theorie de keuze als uitdrukking er niet toe zou moeten doen; in de praktijk kunnen de chemische structuur, de UV-bindende factoren, de pH van het gekozen oplosmiddel, de aanwezigheid van tussenliggende materialen, of andere variabelen, ten minste enig onderscheid maken met betrekking tot de chromatografie die zelfs afwijkt van de exacte elementen. Toch vergt de weergave van het videosignaal een aanzienlijke inspanning, aangezien in andere talen bepaalde audio-cues worden gebruikt om bepaalde “geluidsvoorwaarden” voor het videosignaal in te stellen. B.v., de kleur C4 voor kruiken versnippert het vermogen instrumentvertalers.
Formule Drugs
Als kleur een kwestie van zuivere chemie is, dan zouden chemische kleurstoffen dimethylformamide (DME) en methylmethacrylaat (MMA) voor autolakken zijn.
De UV-blokkerende eigenschappen van DME leidden tot de introductie ervan in kleurstofcoating. Zo werd voor de kleurstofverf voor auto’s SAM geen gebruik gemaakt van DME, maar van keten zes chromofenylmethyleentesters (10 à 20 maal dichter dan DME en tot 700 maal dichter dan methacrylzuur; de stof werd gewonnen uit de olie, die hoofdzakelijk voor de vervaardiging van leer en textiel wordt gebruikt). Er zijn ook pogingen geweest om DirectA (acrylverven A) van DME te maken door middel van hogedrukdistillatie uit methylacrylaat-DME en butylchloridewater (1,3-butaandiol en pentaan werden als oplosmiddel gebruikt). De moleculaire structuur van DME en MMA en andere derivaten.
De moleculaire structuur is echter niet de enige bepalende factor voor de secundaire kleureigenschappen van een kleurstof. Formuleringen van DME in een oplosmiddel worden vaak gedoteerd met specifieke farmaceutisch actieve ingrediënten of met inerte materialen om bepaalde katalytische eigenschappen te versterken. Zo fungeert carboxymethylisocyanaat, een derivaat van DME, als een “O” in de structuur van TMIS-kleurende inkten, zoals D3® en D4®. De TMIS-fabrikanten gebruiken kleurstoffen in hun papierprocédés, als additieven, vernissen en andere coatings. Eén injectiekleurstof, TMIS-2®, bevat echter een Bristol-Stratford-operatiereagens (spiracosine en acetonitril). Wie houdt van de semi-aquatische omstandigheden van de Bristol-Stratford-vloeistoffen, gebruikt D3® vaak in systemen waarin het voor omzetting gebruikte water 30% waterig of zwaarder is (voor gel- en wateropslagformuleringen); het oplosmiddel is niemand minder dan DME.
LEES MEER :
Plaats als eerste een reactie